BBB

Hè getverdemme. Daar zit ik dus niet op te wachten, om een partij gefrustreerd te gaan zijn over mijn gewicht. Terwijl Hond keurig volgens advies van de dierenarts een kilootje of vijf is afgevallen, zijn er bij mij even zoveel (of meer) bij gekomen. En natuurlijk niet netjes verdeeld over de 163 centimeter die ik rijk ben, maar alleen daar waarvoor op de meeste sportscholen de speciale BBB-trainingen in het leven geroepen zijn. Natuurlijk kon ik dat verwachten toen ik stopte met hardlopen, maar wonder boven wonder bleef de schade toen beperkt. Misschien is het kappen met de poweryoga wel de genadeslag geweest. Maar eigenlijk denk ik dat er een samenhang is met de bètablokkers. Toen we naar Gran Canaria gingen, voelde ik me wat gewicht betreft niet geremd om mijn bikini te passen voordat ik die in de koffer gooide. Op dat moment waren de bètablokkers tegen de migraine nog niet in mijn leven. Nu durf ik het woord bikini nauwelijks te denken. Vooral mijn buik is een bron van ergernis. Voor broeken die in de taille altijd te wijd waren heb ik ineens geen riem meer nodig. T-shirts kruipen over een zwembandje heen omhoog. Mijn vorige zomer zelfgemaakte jurkje waar ik zo trots op ben zit ongetwijfeld te strak - ik heb nog niet genoeg moed verzameld om het een keer aan te trekken. Méér ben ik niet gaan eten, en ik zou haast een crashdieet overwegen. Met het gevaar dat ik doorsla, dat is helemaal niet uitgesloten, ik heb de nodige ervaring met eetproblemen. Dus dan toch weer sporten misschien? Het houdt me al weken bezig, en ik kom er niet uit. Ik weet niet wat voor sport ik zou willen, en waar, en wanneer. Hardlopen zou natuurlijk kunnen, gewoon in het bos, na werk - maar hardlopen is voor mij synoniem aan eetgedoe, en ook aan hoofdpijn: altijd na het hardlopen had ik hoofdpijn. En zo is dan de cirkel rond - en mijn buik ook nog steeds.