Halt

Buurvrouw A. voelt zich diep gegriefd. Ze passeert op haar fiets zonder me te groeten. Haar hondje volgt op enkele meters afstand. Loslopend en met zijn staart dominant hoog de lucht in gepriemd. Ik laat Hond bij me komen en wachten, tot zowel de buurvrouw als haar viervoeter voorbij zijn. "Hij kijkt niet eens!" bijt buurvrouw A. me dan toe. Ojee, wat doe ik nu weer fout, flitst het door me heen. Maar die gedachte delete ik direct weer: het is háár zwakke punt, dat miezerige hondje van haar. "Nee, hij kijkt niet", zeg ik zo rustig mogelijk terug. Ooit in een andere baan had ik een secretaresse die me vertelde hoe ik moest overkomen bij het beantwoorden van de telefoon: als een bloemetje op een zonnige dag. Daar doe ik nu hard mijn best op. "Maar mijn hond kijkt wèl." En hoe. De kop in één lijn met haar rug. Haren bij de staart als een borstel omhooggezet. Haar pas bijna sluipend in plaats van vrolijk trippelend. En zonder met haar ogen te knipperen of de concentratie te verliezen, volgt Hond met haar blik het hondje van buurvrouw A. De lijn begint te spannen, binnen enkele seconden zal de aanval plaatsvinden. "Hond! Halt", commandeer ik dus. Waarom het was weet ik niet meer, maar buurvrouw A. baalde. "Je mag hier ook niks meer", foeterde ze. Precies dat gevoel heb ik nu ook. Just for the record: ik haal Hond bij me en laat haar wachten bij elke loslopende hond. Bij tegemoetkomende honden steek ik over in plaats van het op een rakelings passeren te laten aankomen. Als het andere baasje niet al met zijn hond oversteekt. Hond reageert nu eenmaal slecht op andere honden. Twee keer heb ik de rekening van de dierenarts betaald voor baasjes die eigenwijs waren. Dan vragen ze bijvoorbeeld: "Is het een mannetje of een vrouwtje?" En als je dan zegt dat het een vrouwtje is, is de reactie meestal: "O, maar dan kan het wel" - en dan vinden ze dat Hond met een wildvreemde hond moet spelen. Daar heeft Hond heel andere ideeën over, en terecht. Je hebt ook van die mensen die denken me te mogen vertellen dat ik Hond ook eens los moet laten lopen. Dank je de koekoek. In het beste geval komt ze alleen maar onder een auto terecht. Alle overige scenario's zijn een heel stuk bloederiger en daarin vallen meerdere slachtoffers. En ja, dat laatste is ook aan de lijn een risico. Niet bij elke hond. Teckeltje Lodewijk van de buurman met de alpinopet interesseert Hond geen bal. Blonde Ollie zou ze wel beter willen leren kennen, net als Douwe de speelse Friese stabij. En de ouwe labrador van de Chinese. Floortje vindt ze een stom keffertje. En er is ook een stoere zwarte labrador - als ze die ziet valt Hond praktisch in katzwijm. Met de vorige hond van de man in het bos had ze verkering. En dolverliefd was ze op Billie, de straathond van de Griek uit onze vroegere buurt. De hond van buurvrouw A. bevalt haar niet. En dus zeg ik: "Hond! Halt." Maar wie weet. Volgende keer laat ik het misschien zomaar allemaal gebeuren.