Verboden

Het komt vast doordat ik hartgrondig geeuw dat er een maf liedje in mijn hoofd opduikt. Jaren geleden hoorden K. en ik het voortdurend op de Belgische radio. Omdat ze er volgens ons telkens maar een fragment van lieten horen, dachten wij dat het een soort plaat van de week was. Zoiets had je toen, en misschien nog, ook op de Nederlandse radio. Een keer of drie per dag draaiden ze het hele liedje en voor de rest elk uur, net na het nieuws, een flard ervan. Precies zo ging het op de radio in de Belgische Ardennen. Steeds hoorden we het, maar nooit echt goed. Meestal waren we nog in discussie over wat de nieuwslezer eigenlijk gezegd had en vooral over de vertaling van het weerbericht. Uiteindelijk besloten we om een keer goed te luisteren. Het zou toch leuk zijn als we wisten welke single het was, dan zouden we die als souvenir kunnen kopen. Het was dan ook ontluisterend toen we ontdekten dat het een reclame bleek te zijn voor matrassen - "On y va tous au Paradis du matelas", hoorden we. Tja. Nog een keer gaap ik. Met mijn matras is niets mis. Lag het daar maar aan dat ik nooit uitgerust ben, dan spoedde ik mij direct naar het Paradis du matelas. De enige oplossing is om het m-woord volledig in de ban te doen. Er als het ware een cordon sanitaire omheen leggen. Doen alsof het niet bestaat. Dan kan je het m-woord niet zeggen, niet denken, niet voelen. De Nederlandse versie van het matrassenlied is trouwens "Slapen lekker slapen doe je op 'n Drakacel matras". In mijn herinnering gaat dat op de melodie van mijn favoriete kinderliedje, dat op de elpee van Pippi Langkous stond. "Vogels en dieren dromen net als wij, en met de dromen glijdt de nacht voorbij". Als ik het m-woord vanaf nu negeer, dan kan ik het ook niet meer zijn.