Stil

"Is dit nou ontspanning?", vraag ik aan K. "Dat je gewoon helemaal niets denkt?" Onderuitgezakt zit ik in de tuin met de laatste zonnestralen op mijn gezicht. "Heb jij dat dan nooit?" is K.'s verbaasde reactie. "Dat je niets denkt? Dat je alleen maar bent?" Ik sla Hond gade die op een stokje kauwt. Af en toe springt ze loom achter een duif aan, die toch steeds weer gevaarlijk dicht bij Hond in de tuin neerstrijkt. "Neuh - ik heb altijd wel iets in mijn hoofd. 't Is altijd druk daarboven", zeg ik. "Heb je dit dan nog nooit gehad?" vraagt K. ongelovig. "Ik heb heel vaak niets in mijn hoofd. Als ik tv kijk. Of op de fiets. In de trein. Heel vaak", voegt ze toe. Ik laat dit bezinken terwijl de Vlaamse gaai, de nieuwe stamgast van onze tuin, in de boom landt. De mussenfamilie laat zich door hem wegjagen. Heb ik echt nooit zo'n rustig hoofd als nu? Is het echt altijd vol gedachten? In elk geval kan ik me niet herinneren dat ik het afgelopen jaar zo'n stilte heb meegemaakt. Uiteindelijk - het kost enige moeite - kom ik erop uit dat het in 2006 voor het laatst is voorgekomen. Hm. De zon is inmiddels helemaal weg uit de tuin.