Pythagoras

Dat het eindexamentijd is, gaat bijna volledig aan me voorbij. In de buurt van ons vorige huis waren drie middelbare scholen en merkte je het aan de sfeer die er hing. Nu zie ik wel dat de krant er aandacht aan besteedt - maar op het moment ben ik meer van het koppensnellen dan van het lezen. Mijn laatste examen was op 9 mei 1986: Frans, waarvoor ik niet hoefde te leren. Eigenlijk was die examenperiode een hele makkelijke tijd; alleen economie bezorgde me wat stress. Met dat vak stond ik er magertjes voor en ik was bang dat er berekeningen in het examen zouden staan waar ik niet uit zou komen. Rekenen is nooit mijn sterke kant geweest - vergeleken met taal. Van de basisschool kan ik me alleen herinneren dat de tafels erin gestampt zijn. Apetrots was ik toen ik eindelijk de tafel van 7 onder de knie had. Mijn wiskundeleraar in de brugklas had een bijzonder ongelukkige achternaam, een kop vol puisten en een stifttand die er op een dag uitviel. Hij is weggepest en vervangen door een docent die liever saxofoon speelde in de klas dan de stelling van Pythagoras uitlegde. Daarna had ik twee jaar lang een docent die kennelijk een hekel had aan broer 1 en dat op mij uitleefde. Nooit liet hij een gelegenheid voorbij gaan om me het leven zuur te maken. Ik hoef niet eens mijn best te doen om nu nog de angst te voelen die ik voor die man had. Voilà, mijn cijferblindheid zag het licht. Probeer met angst maar eens helder te denken. Toen ik eindelijk verlost was van die klootzak en van wiskunde, speelde het getallenprobleem op bij economie. Meestal snapte ik alles wel - totdat er gegoocheld moest worden met cijfertjes en dan leek ineens alles onbegrijpelijk. Thuis probeerde ik hulp te krijgen van mijn moeder, die me verwees naar broer 1. Die lachte me keihard uit, en vond me, zoals gebruikelijk, een domme stomme trut die haar bek dicht moest houden omdat ik pijn deed aan zijn oren. Waarop mijn moeder in al haar wijsheid besloot om me mee te laten doen aan een cursus van school tegen faalangst. Daar zat ik dan tussen kinderen die prima konden leren, maar daarvan zelf niet overtuigd waren, die black outs kregen bij proefwerken en daarom slechte cijfers haalden. Daar had ik helemaal niets mee te maken. Ik wilde alleen maar extra uitleg over het concept van de onzichtbare hand van Smith en nog eens horen hoe het nou zat met het Bruto Nationaal Product - en iemand die me zei dat ik ook zonder kennis van die zaken echt en beslist de moeite waard was.

Ach, die ene 5 op mijn eindlijst - bij geen enkele sollicitatie is er ooit naar gevraagd.