Licht

Achterbuurman E. is een handige man. Zijn huis heeft hij helemaal zelf verbouwd, de voor- en achtertuin heeft hij opnieuw aangelegd, hij heeft een stevige schutting neergezet langs het straatje achterom en pas heeft hij de schuur voorzien van een garagedeur. De materialen die hij kiest zijn niet altijd mijn smaak - maar het is dan ook niet mijn huis. De poort die hij heeft gebouwd halverwege het pad naar de achtertuin, heeft hij afgewerkt met een sierlat die de boel in mijn ogen niet knapper maakt, bijvoorbeeld. Maar misschien ben ik gewoon licht geïrriteerd door de steeds dichtklappende deur: het zoontje van E. wil tot nu toe niet gehoorzamen aan de opdracht om de deur rustig dicht te doen in plaats van ermee te slaan. Een dranger erop lijkt mij een beter idee dan de sierlat. Ook ben ik het weleens zat om weer in de doe-het-zelfherrie te zitten. Dan kan je lekker in je eigen tuin van de zon genieten, moet E. weer zo nodig met al zijn gereedschappen spelen. Gisterochtend was het ook raak. We zaten nog niet of de drilboor ging aan. Binnen was E. met iets bezig. Gelukkig duurde het niet lang. Maar toen we 's middags met L. aan de thee zaten, gebeurde het weer, en nu buiten. Aha. Hij boort een gat door de muur heen om een buitenlamp aan te leggen, zagen we al gauw. Eentje die reageert op beweging, horen we hem uitleggen aan een nieuwsgierig kindje uit de straat. Zijn vrouw vindt de lamp wel wat hoog hangen. "Ach", zegt E., "dan verlicht-ie ook het achterommetje. Best handig." Inderdaad, voor ons is dat heel handig, wij missen in het donker goede verlichting bij onze poort. Een aannemer rekende 600 euro voor het aanleggen van elektriciteit in de tuin en in onze schuur - dan is dit een fijn kado. De sensor die in de lamp zit is erg goed. Als ik 's avonds aan de achterkant de gordijnen in de woonkamer dichtdoe, gaat de lamp aan. Of bewoog de boom in onze tuin? Hoe dan ook hebben we bij de eettafel en in de keuken geen lampen meer nodig. K. kan ook de lamp bij haar bed wegdoen, ontdekken we later. En als ik buiten ga zitten, kan ik eindelijk eens lichttherapie uitproberen. Alleen vragen we ons wel af hoe lang dat licht van E. aanblijft als hij eenmaal beweging heeft waargenomen. Dat vraagt E. zich zelf ook af. Zijn vrouw is al in pyjama als hij met zijn slungelige lijf de ladder weer beklimt. 's Ochtends is de lamp uit. En nu zijn we benieuwd of dat voorgoed is.