Chill

Na een dag hard werken - een dag die eerst niet op gang kwam en vervolgens te kort was - en het weerstaan van een enorme aandrang om heel veel chocolade te eten, ga ik chillen op de bank. Dat klinkt al heel wat minder patiënt-achtig dan actief rust nemen. Dvd'tje erbij, spa'tje erbij. De dvd is traag en eigenlijk totaal niet boeiend en ik begin alweer te draaien en te doen - Hond moet me helpen. Met veel gefleem probeer ik haar op schoot te krijgen, maar ze keurt me geen blik waardig. Prinsheerlijk ligt ze op twee kussentjes in een eigen hoekje van de bank en dat valt veruit te verkiezen boven mijn gepluk aan haar. Na een iets dwingender optreden van mijn kant geeft ze zich toch gewonnen, maar mijn geluk is geen lang leven beschoren. Eerst is Hond gealarmeerd door een gillend persoon in de film. Vervolgens vliegt er een zwaar ronkend vliegtuig over, niet maar één keer, maar meerdere keren. Zelf vind ik dit ook wel verontrustend. Maar hé, ik lig te chillen - dan spring ik niet op om te kijken welk gevaar er dreigt. Later ontdek ik dat het een bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog was om de onthulling van een monument extra cachet te geven. En dan zit Hond rechtop: er gebeurt van alles in de tuin. Ik zie vanuit mijn chillende positie alleen maar de dikke en de dunne duif rond fladderen, dus ik vind dat Hond schromelijk overdrijft. Tot ik me plotseling realiseer dat er toch iets mis is. Ik hoor teveel vogels te hard roepen en ik zie iets bewegen dat niet de dikke duif is en Hond haar hangoren staan praktisch rechtop. En jahoor. Kat in de tuin. Echt, het valt niet mee, noch het chillen, noch het actief rust nemen. Morgen probeer ik te loungen.