Eindelijk ben ik erachter. Word ik 's nachts wakker omdat mijn benen denken dat ik een carrière als dansmarieke ambieer, of gaan die benen pas van jetje als ik eenmaal wakker ben? Het antwoord is: alles is mogelijk. Vannacht werd ik wakker van het gekronkel en gedraai van mijn benen. En andere nachten word ik wakker door ik-weet-niet-wat, en dan begint het feest op dat moment. Allemaal informatie dus waar je niets aan hebt. Het enige dat er toe doet is: hoe kom ik er vanaf? Dat ik al wekenlang niet meer het medicijn gebruik dat het restless legs syndrome als bijwerking vermeldt, dat boeit die benen van mij helemaal niet. Vanzelfsprekend hebben ze dezelfde mentaliteit als ik: altijd maar koste wat het kost dóórgaan. Zoals ik in een dwangbuis op de bank gezet moet worden om eens een keer rust te nemen, zo moeten mijn benen vastgesnoerd worden om ze tot stilstand te krijgen. Actie 1 vannacht was dus om mijn dekbed strak om mijn benen te vouwen - zonder dat ik van top tot teen een soort vietnamese loempia werd. Dat is helemaal niet zo eenvoudig als het lijkt. En dus was actie 2 het ontwerpen van een fast & easy leg wrap. Twee vage ideeën kreeg ik en verder kwam ik niet. Het nut ervan is nu al bewezen - want ik viel als een blok in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten