Vandaag

De dag en ik zijn elkaar gunstig gezind vandaag. Alsof ik de brief niet al minstens een week voor me uitgeschoven heb, beantwoord ik vandaag alle vragen van de reisverzekering. Of ik zeker weet dat ik ze niet een beetje zit op te lichten, vragen ze, uiteraard in andere bewoordingen. Ik laat het niet bij het typen van de brief, ik print 'm zelfs, stop hem in een envelop en doe hem op de bus terwijl ik Hond uitlaat. Wat heerlijk efficiënt. Als mijn moeder belt, raak ik niet van mijn stuk. Goedgemutst sta ik haar te woord, het lijkt verdorie wel een alleraardigste moeder-dochterrelatie. Zonder een centje pijn kijk ik 's middags bij de kapper een uur lang mezelf aan. Ik zie de frons tussen mijn ogen wel, en de wallen eronder, en de groeven naast mijn mond. Ik zie ze wel maar ze boeien me niet, vandaag. Ondertussen klets ik een gezellig eind weg met de kapster. Mijn hoofd gaat niet zoemen van nervositeit, zoals gebruikelijk, waardoor ik haar niet meer versta. Ik drink mijn thee zonder me te verslikken. Mijn adem ademt zoals hij ademen moet. Ik ging dan wel vier keer schreeuwen vannacht, maar ik had geen spartelende benen. Ik had wel een beetje hoofdpijn, maar die trok vanzelf weg. En ik ben snipverkouden, maar ik voel me redelijk fit. Wat een fijne dag, deze dag.