Tuin

Ik heb er echt bewondering voor, voor die oude mensen die op hun gemakje op hun knieën in de tuin zitten te werken. Het ziet eruit alsof het ze geen enkele moeite kost. Alsof ze zo de hele dag bezig kunnen blijven. Ik zie geen zweet bij ze. Ik zie geen vlekken van aarde op de kleding. Ik hoor geen pijnlijk gekreun. Ik zie geen tuingereedschap op heel veel plekken door de tuin slingeren. Ik zie geen wanorde van uitgerukt onkruid en afgeknipte takken. En die mensen zien er ook nog eens ontspannen uit. Hoe doen die mensen dat? Ik graaf een gat in de voortuin voor een nieuwe appelboom en ik zweet direct als een otter, mijn rug doet pijn en ik voel ter plekke de blaren in mijn handpalmen ontstaan. Ik moet echt even gaan zitten, maar ik heb mezelf ingebouwd tussen de te planten appelboom, de gieter, een emmer en een tuinstoel. Er loopt een modderspoor van de voortuin door de gang door de woonkamer door de keuken door de achtertuin naar de schuur. Later constateer ik dat de aarde tot onder mijn oksels zit.

Onder andere.