Hoofd (2)

Toch is het jammer, psych, dat u me niet van een nieuw hoofd kan voorzien. Al was het maar voor even. Een weekje. Een lang weekend desnoods, als anders de kosten uit de hand zouden lopen. En dan zou ik graag gebruik willen maken van een ongecompliceerd hoofd. Eentje zonder mitsen en maren. Zonder gedachtenkronkels en hersenspinsels. Eentje met alleen een antenne voor alles wat mooi is, en leuk, lief, grappig en lekker. En zonder twijfel natuurlijk, zonder onzekerheid, zonder nervositeit en zonder angst. Verder heb ik echt geen eisen. Psych, voor een dag is het ook goed, dat andere hoofd. Eén dagje echte ontspanning, één dagje scheiden van mezelf. Eén voorwaarde stel ik maar. En dat is dat u belooft dat u mijn eigen hoofd absoluut niet weggeeft aan iemand anders. Of verkoopt. Niet omdat het me zo dierbaar is, psych. O nee, integendeel. Maar ik wil niemand ermee opzadelen. Ook de mensen niet op wie ik vaak boos ben. Of die me in de steek lieten. Ik ben niet zo van oog om oog, tand om tand. Breng mijn hoofd maar liever naar de wasserette in de tussentijd - op mijn kosten, psych, dat spreekt voor zich. Psych! Psych, wat doet u nu? O, uw werkdag zit erop en u gaat uw hoofd omwisselen voor uw vrijetijdshoofd. Dus bij u kan het wel. Ja, ik zie dat u snelsluitingen hebt, handig hoor. Hè, wat? Ik heb schroefdraad, ja, inderdaad. Auw! Die inbussleutel is te klein, psych, dat gaat niet. Nu niet het goede gereedschap bij u? Dus volgende keer gaat u het toch proberen?