Hinniken

Het is natuurlijk niet de bedoeling om me thuis te gaan voelen bij de ggz. Maar een beetje gewoon mag het wel voelen, als ik er binnen 24 uur twee keer ben. Er liggen andere tijdschriften dan gisteren. Spiksplinternieuwe - de prijsjes zitten er nog op. Als ik de National Geographic uit heb, staat de klok op 13.45 uur en had ik al een kwartier bij de psychiater in de spreekkamer moeten zitten. Nadat de baliemedewerkster haar heeft gebeld heb ik nog genoeg tijd om Vrij Nederland door te bladeren, een bekertje water te drinken en te bedenken of ik hierover een kribbige opmerking ga maken. Maar als de psychiater eindelijk komt opdagen neemt ze me uiteraard direct de wind uit de zeilen door haar excuses aan te bieden. Er was een crisisgevalletje en dat kon ze natuurlijk niet zonder tekst en uitleg bij een collega dumpen. De psychiater lijkt qua uiterlijk en motoriek een beetje op mijn tante J. en ik ben meteen van haar gecharmeerd. Bovendien blijkt ze by far de grappigste psychiater te zijn die ik ooit heb gesproken. En ze is nummer 4 in de rij - enig vergelijkingsmateriaal heb ik wel. Er zijn mensen die ik graag aan het lachen maak, en zij is zo iemand. Niet omdat het per se moeilijk is om die mensen te laten lachen, dat is het niet. Het is dat sommige mensen een lach hebben die voelt als een knuffel. Deze psychiater lacht makkelijk, ook om zichzelf, en het klinkt een tikkeltje als een hinnikend paard. En daar moet ik dan weer een beetje om lachen. Mijn twee wonderlijke flauwte-achtige aanvallen zijn waarschijnlijk veroorzaakt door een te lage bloeddruk, niet door een ongelukkig pillentrio. De te lage bloeddruk komt door de hoofdpijnpolipillen. Ik ben blijkbaar een nogal gevoelig typje, denkt de psych, aangezien ik er zo heftig op reageer. Ze weet hoe we korte metten kunnen maken met de onrustige flex- en stretchbenen en eventueel heeft ze ook nog iets tegen de nachtmerries in de aanbieding. Maar een ander hoofd kan ze niet verzorgen, zegt ze. Dat is toch even teleurstellend. Maar ik kan het hebben van haar. Zeker als ze daarna weer even lacht. Op een vrolijk drafje verlaat ik het pand.