Het meest rare is dat je er toch naar blijft kijken. De tv staat aan sinds 12.00 uur en ik heb de beelden inmiddels minstens twintig keer gezien. Het verandert niets aan wat er in Apeldoorn gebeurd is en ik zie bovendien na de eerste keer niets nieuws. Wat ik later op internet zie voegt ook geen nieuwe dingen toe aan wat ik al zag of bedacht had. Journalisten zijn druk aan het speculeren, deskundigen duiken op uit verschillende hoeken, ooggetuigen mogen hun zegje doen en zelfs mensen die er niets van gezien hebben worden voor de camera getrokken. En eigenlijk kan ik er slecht tegen, ik voel me er vreemd door, verward. Ik wil het weg slaan, ongebeurd maken, uitgummen, ik wil gaan slapen en als ik wakker word is er niets meer aan de hand. En toch blijf ik maar kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten