Whaargh - zo langzamerhand doe ik er een moord voor. Nou ja. Bij wijze van spreken dan. Ik zou zo ontzettend graag eens een keer niet moe zijn. Niet moe wakker worden. Niet moe opstaan. Een dag niet het woord moe hoeven zeggen. Hoeven denken. Hoeven voelen. Ik vraag niet om een dag uitgerust te zijn. Welnee. Dat zou teveel gevraagd zijn. Ja, geweldig natuurlijk als het eens zou kunnen, uitgerust zijn. Maar voor nu een te grote stap. Alleen maar niet moe. Een keer. Eén keertje maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten