Stuiterballetje

Ze zeggen dat je minder last krijgt van borderline naarmate je ouder wordt. Tussen je 30e en je 40e zou het rustiger moeten worden. Uiteraard vind ik dat bullshit. Bij mij lijkt het juist alleen maar erger te worden de laatste jaren. Komt er nou nooit eens rust? Toch klopt het wel een beetje, van dat ouder worden en minder last krijgen. Al zou je misschien beter kunnen zeggen dat het meer lukt om bepaalde kenmerken te onderdrukken. Ik stel me soms wel voor dat ik in een hyperige bui malle dingen ga doen, zoals de 24-jarige Inouschka die in BNN's 'Je zal het maar hebben' vertelt over haar borderline. Zij had zin om in het bagagerek van de trein te gaan liggen en deed dat ook. Ze noemt het als voorbeeld als ze uitlegt dat je door borderline weleens in situaties terechtkomt en dingen doet die je normaal helemaal niet durft. En inderdaad, toen ik ongeveer haar leeftijd had kon ik ook wel rare fratsen uithalen. Terwijl ik van nature eerder ingetogen ben dan extravert. Het heeft me beslist door mijn opleiding heen geholpen - maar ik wil niet weten welke indruk ik daar heb achtergelaten. Nu mag de uitgelaten woestheid alleen in mijn hoofd bestaan en ga ik stofzuigen om de bijbehorende adrenalinestoot in goede banen te leiden. Om alle zo herkenbare sombere gedachten te verdoven drinkt Inouschka teveel of doet ze zichzelf pijn. Ik denk altijd maar liever dat ik dergelijk destructief gedrag niet zo ken. Dat ik mezelf wat dat betreft altijd al heb weten te beheersen. Maar Inouschka zet een film in mijn hoofd aan die ik zo ontzettend graag nooit meer wil terugzien. Waardoor ik wel besef dat het inderdaad verandert naarmate je ouder wordt. Het is niet dat het minder wordt. Of rustiger in mijn hoofd. Ik stuiter nog onverminderd alle kanten op. Alleen nu kan ik stuiteren terwijl ik stil blijf zitten. Of terwijl ik hele normale dingen doe.

Er is hoop.