Lijntjes

Handleidingen en gebruiksaanwijzingen lees ik eigenlijk nooit. Ik ben er te lui voor en te ongeduldig en te eigenwijs. Vermoedelijk gebruik ik een hoop apparaten dan ook maar voor de helft. Zo ontdek ik nu pas, bijna anderhalf jaar na aanschaf, dat ik met mijn DVD-recorder tegelijkertijd iets kan opnemen en afspelen. Dat vroeg ik me nou al die tijd al af. Staat gewoon in het bijgeleverde boekje. Ik kijk maar niet verder in dat boekje. Soms kan je maar beter onwetend blijven. Anders ga je maar zitten balen over al die gemiste kansen. Over mezelf heb ik een bibliotheek vol gebruiksaanwijzingen doorgespit. Die las ik altijd wel goed, maar hoe ik alle aanwijzingen ook toepaste, ik werkte nou nooit eens zonder kuren. En dan zei ik weer gefrustreerd tegen J.: "Ik wou dat ik te dom was om die gebruiksaanwijzingen te snappen! Dan had ik er ook geen last van als het niet werkt!" Nu blijkt dat ik al die tijd niet de goeie handleiding had. Hoe ontluisterend is het om binnen drie gesprekken met ggz-G. te beschikken over méér duidelijkheid over hoe ik in elkaar zit dan ooit. Een eenvoudig grafiekje tekende G. vanmiddag. Zeven of acht lijntjes waardoor ik in één klap begrijp waarom ik nou nooit eens echt ontspannen ben. Waarom ik zo heftig op kleine gebeurtenissen kan reageren. En het daarna zo lang duurt voordat ik weer wat rust terugvind. En hoe het toch kan dat ik al sinds half oktober min of meer voortdurend in een crisis rondhang. Damn. Had niemand mij dat jaren geleden al kunnen vertellen? Zeven, acht lijntjes maar.