Niets

Ik denk, dus ik ben. Dat is ongeveer de strekking van de moraal waarmee ik ben grootgebracht. Altijd streven naar intellectuele, culturele, kunstzinnige, literaire groei. Nooit zomaar iets doen voor de leuk. Of voor de ontspanning. Of voor het gemak. Of voor het genot. Nooit zomaar niets doen, ook. Wie dat wel doet, die stelt niets voor. Die is van een minderwaardige soort. Die zou eigenlijk niet moeten bestaan. Die is een stomme trut, in mijn geval. Dit is wat de stem zegt die ik voortdurend in mijn hoofd hoor. Dit is waarmee zelfs het allerkleinste celletje in mijn lichaam is besmet.

En ik wil alleen maar zijn. Niets moeten.
To be or not to be, that's wat mij betreft eigenlijk the question.