Balletjes

Soms valt het allemaal niet mee. Heb ik lekker de hele ochtend zitten werken, helemaal in een flow, moet je toch met pauze. Dus vergrendel ik mijn werkstation, zoals dat heet, en stap de buitenlucht in. Kom ik terug, staat er een naar zweet stinkende jongeman bovenop mijn bureau. Dat heeft nut, zo blijkt, want hij repareert de zonwering. Als hij eenmaal weg is en ik wil inloggen, mag ik ineens mijn pc niet meer in. Natuurlijk sluit je dan eerst van alles uit voordat je de servicedesk belt: zitten er geen stekkertjes los? Staan de hoofdletters niet per ongeluk aan? Check en double-check, nee, daar zit het probleem niet. Oké, keertje uitschakelen en nog eens opstarten - in de tussentijd kan ik op mijn dooie gemak een kopje thee halen en leegdrinken. Dan toch maar de servicedesk gebeld, die me aan het werk zet. Of ik even ergens anders wil inloggen, en als dat lukt, of ik dan weer even wil uitloggen, en het toetsenbord even wil loskoppelen, en of ik dat toetsenbord dan op mijn eigen werkplek wil aansluiten en of ik dan weer even wil inloggen - daar gaat weer een halfuur. Op de achtergrond bij de servicedesk loopt iemand te zingen: "De warme balletjes van de Koningin, die gaan er wel in, wel in, wel in, die gaan er wel in, wel in, wel in..." Krijg dat maar weer eens uit je hoofd. Goed. Ben je eenmaal ingelogd, uitgelogd en weer ingelogd en mag je de servicedesk weer bellen om te vertellen dat toch echt heus je toetsenbord kapot is, wat je al die tijd al dacht, kan je nog net een kwartiertje werken voordat je weer naar huis mag. En als je dan thuis bent, en Hond is uitgelaten, en je zit lekker met je voeten op de bank, en ben je al het leed allang vergeten, komt je liefje zingend thuis: "De warme balletjes van de Koningin, die gaan er wel in, wel in, wel in, die gaan er wel in, wel in, wel in. De warme balletjes van de Koningin, daar loopt het water in je mond van en het vet van langs je kin!" Ja, soms zit het echt even tegen.