Agressief

Heeft u dat nou ook weleens, of is het een typisch Marsmania-dingetje: om zomaar, out of the blue, hartstikke agressief te worden. Dat kan ik zo hebben als ik nu nog kerstversiering aan een voordeur zie hangen. Of als de theepot druppelt. Of als ik een hockeymeisje met blote benen door een sneeuwbui zie fietsen. Als ik pijn heb in mijn schouder omdat ik 's nachts blijkbaar verkeerd gelegen heb. Maakt u zich vooral geen zorgen, ik sla niemand neer ofzo. Het is agressie van het verlammende soort. En inderdaad, het zijn redenen van niets waardoor ik zo woedend word - maar het zijn tenminste redenen. Want vaak genoeg is er helemaal geen enkele aanleiding en gaat geheel spontaan mijn bloed van het ene op het andere moment kolken. En nee, natuurlijk ben ik hier niet trots op, wat denkt u dan. En jammer vind ik het dat ik niets van deze woede heb geuit toen het nodig was, ooit, lang geleden. Maarja, dat zijn zo van die gedachten waarmee ik nu verdomd weinig opschiet. Dus voor ieders veiligheid berg ik mezelf maar op in mijn werkkamertje. Ik moest me trouwens toch nog even kwaad maken om die broek eindelijk eens af te maken. In dat opzicht komt het goed uit. Bovendien is het een hele goeie reden om hard met de muziek mee te blèren. En ben ik hup! van mijn razernij af.