112

Vanochtend vertelde ik mijn collega's nog dat de vogels in alle vroegte zo prachtig zaten te zingen. Maar sinds vanmiddag kan er geen sprake meer van zijn dat ik onbekommerd ga lopen genieten van de plaatselijke flora & fauna tijdens het uitlaten van Hond. De politie van dit gerieflijke dorpje doet een beroep op mij. Omdat ik als hondenbaasje bij nacht en ontij rondhang in de slecht verlichte straten. Terwijl mijn krant meldt dat de overheid misbruik van het alarmnummer gaat aanpakken, zeggen mijn politieagenten dat ik vooral niet moet schromen om 112 te bellen als ik zaken zie die het daglicht niet verdragen. Het is gedaan met de slaperige ommetjes 's ochtends, waarbij ik pas tot mijn positieven kom door fluitende vogeltjes. Klaar met de wandelingen in de middag die ik ofwel in dromende toestand ofwel in piekerende staat afwerk. Opletten moet ik, en ik begin er direct mee. De Nordic Walking-mevrouw is in elk geval niet verdacht. Maar die helemaal in het zwart geklede man met pet die steeds weer opduikt natuurlijk wel. Al heeft hij een hond bij zich. "Dat is vast een dekmantel", fluister ik tegen Hond. Alsof de duvel er mee speelt is er precies vandaag een bospad afgesloten met dranghekken en rood-wit lint. Is dit nu acuut verdacht of is dit iets dat al langere tijd geleden heeft plaatsgevonden? In het laatste geval mag ik niet het alarmnummer bellen. Verderop vind ik een vleeskleurig pantykousje dat aan een tak van een boom hangt. Tja. Ik kan wel bedenken hoe het daar komt. Ik heb zelf zo vaak last van die sokken die steeds weer afzakken. Als het me echt te gortig wordt, trek ik ze uit. Alleen stop ik ze in mijn jaszak.