Zien

Blijkbaar kom ik betrouwbaar over. Zowel bij de apotheek als bij de bloemenkiosk kreeg ik mijn aankopen op de pof mee. Of zouden ze me gewoon herkennen als vaste klant? Omdat ik een groot deel van mijn leven heb gedacht dat ik onzichtbaar was, kan ik me nauwelijks voorstellen dat mensen mij kunnen zien, laat staan herkennen. Wat wil je ook met ouders die nooit keken, en die bovendien niets zien. Als je ze op een meter afstand genaderd bent én iets zegt, begint het ze te dagen dat er misschien een bekende voor ze staat. Pas sinds kort realiseer ik me dat ze eigenlijk knetter slechtziend zijn, en dat dus niet alleen figuurlijk. Mijn kapper zag mij laatst als een ouder wordende vrouw. Dat was wel even een schok. Discreet als ze is, zei ze zachtjes dat mijn haar er voor mijn leeftijd best goed uitziet. Nog dik en stevig. Ik voelde me er enorm oud door. De kapper bedoelde het echter heus als het opstekertje van de week. En om het allemaal nog lekker te onderstrepen, drukte ze me bij het weggaan een sachet Time Restore Anti-Aging Hairtherapy in de hand. Het was al erg genoeg dat ze maar mevrouw en u bleef zeggen - ik had tot dat kappersbezoek een meisjesachtig beeld van mezelf. Voor een collega kocht ik een cadeautje bij een - tja, wat was het eigenlijk. Een schoonheidssalon en dan luxe en hip en met een vleug oosterse mystiek. Het soort winkel waarin ik me pijnlijk bewust ben van mijn pukkeltjes en kringen onder de ogen. De verkoopster ontmaskerde me direct als dwaalgast. "Mag ik u in ons klantenbestand zetten?" vroeg ze me. Asjeblieft niet, zeg. Ik heb er een hekel aan om mijn naam en adres te moeten spellen, en dat ze het dan toch verkeerd opschrijven. En nog erger vind ik het dat daarna op samenzweerderige toon wordt gevraagd naar je geboortedatum. Alsof ze het best bewaarde staatsgeheim aan je willen ontfutselen. Terwijl ik interesse veins in de folders die ze in mijn handen duwt en ik me richting de uitgang beweeg, doet de verkoopster nog een laatste poging tot klantenbinding. "Mag ik u eens lekker parfumeren?" vraagt ze. Pardon? Ik sta me daar toch duidelijk zeer lomp en ongemakkelijk te voelen - maar de verkoopster ziet mij heel anders.
Zij zien, zij zien wat ik niet zie... en het is mezelf.