GGZ

Onze eerste buitenlandse reis voerde ons met de fietsbus naar Denemarken. Wachten op zo'n bus was al een avontuur op zich. Je werd ontboden op één of ander, bij voorkeur verlaten, parkeerterrein waar je lang in onzekerheid verkeerde of de bus ooit zou komen. Meestal als je net had besloten om de reisorganisatie dan toch maar eens te gaan bellen, kwam de bus de hoek omzeilen. En werd je dure, zo zorgvuldig onderhouden trekkingbike met grof geweld in de aanhangwagen gedeponeerd. Het reisgezelschap naar Denemarken was niet heel groot. Het oudste stel dat mee ging, leek al op hoge leeftijd te zijn. Ze waren van mening dat ze op weg waren naar de Shetland Islands. Nog steeds vragen we ons wel eens af hoe ze daar via Denemarken, en op de fiets, dachten te komen. Hun proviand tijdens de busreis bestond uit onbelegde volkoren boterhammen en stukjes komkommer. Het andere stel dat ik me herinner was al in blinde paniek voordat de bus het parkeerterrein had verlaten. De lectuur voor onderweg was verdwenen. Ze hadden het klaargelegd bij hun zitplaats, het was ergens tussen gegleden en ze konden er niet meer bij. "Het Otterblad! Onze Otterblaadjes!" bleven ze maar ontsteld uitroepen. Bij de GGZ ontdek ik tussen de wachtkamertijdschriften geen Otterblad. Wel Hét Visblad. Beleef Koffie & Thee. Landgoed. De Mantelzorger. Cash. And last but not least: The Big Black Book (stijlgids voor de succesvolle man). Zeer zorgvuldig uitgekozen bladen, net wat u zegt. Bijna net zo zorgvuldig gaan ze met mij om. Wàt een ballentent. Zelden had ik zoveel zin om de hele boel met een sloophamer te lijf te gaan. En er een mooi strak parkeerterrein van te maken. Voor fietsbussen, bijvoorbeeld.