Douchegordijn

Als je hoort bij het in loondienst werkende deel van de wereldbevolking, dan waardeert je baas het zeer als je elke dag op zo'n beetje dezelfde tijd komt binnenwaaien. Dat je dus, zeg maar, op tijd bent. Voor mij betekent het dat er 's ochtends vroeg een vrij strakke planning is tussen het moment dat de wekker gaat en het tijdstip dat ik op mijn fiets stap. In één uur moet ik Hond een groot plezier doen met een blokje om, een ontbijt tot mij nemen, terwijl ik ondertussen koppensnellend de krant doorneem, zorgen dat ik schone kleren aan heb die bij voorkeur ongekreukt zijn, en er ook nog zelf fris en fruitig uitzien. Dus moet ik ook douchen. Wat theoretisch goed te doen is in die zestig minuten. Ware het niet dat mijn douche schuilgaat achter een douchegordijn annex wereldkaart. En dat ik daar elke ochtend weer bij wegdroom. De mogelijkheden zijn eindeloos. Zo hield ik me vanochtend bezig met de vraag waar in Amerika Yellowstone National Park ligt. C. gaat daar binnenkort naar toe. Gelijk even Cuba gecheckt, daar gaat de reis van een collega heen. Zelf zit ik over een week of zeven op één van de Canarische eilanden, ja hoor, staan ook nog steeds op de kaart. Ineens ontdek ik de South Shetland Islands. Vlakbij Antarctica. Het zal toch niet dat de mensen uit de fietsbus naar Denemarken dáár naar toe wilden? Ach, Denemarken - het was best leuk fietsen daar, maar we misten wel terrasjes en restaurantjes. Wat dat betreft is Griekenland heerlijk. En voor ik het weet zoek ik alle landen op waar ik ooit ben geweest. Ben ik allang vergeten dat ik me aan een zeker stramien moet houden. Moet ik vervolgens in rengalop door de rest van het schema denderen om toch nog binnen een redelijke marge achter mijn bureau te kunnen schuiven. Maar mooi dat ik dan wel in alle vroegte een wereldreis heb gemaakt.