Chaos

Nou heb ik dus altijd gedacht dat ik zo’n lekker geordend en gestructureerd typje ben. Zorgvuldig, netjes en precies. Op werk zal iedereen dit beamen. Ik ben één van de weinigen met een bureau waarop geen stapels dossiers, losse papieren, rondslingerende pennen en paperclips tussen de halfleeg gedronken plastic koffiebekertjes liggen. Thuis staan mijn boeken netjes op kleur in de kast. En op het oog lijkt overal wel een bepaalde ordening in te zitten. Maar in de praktijk loop ik steeds tegen chaos op. Voel ik me opgejaagd, kom ik niet toe aan wat ik had gedacht dat ik zou doen en ben ik voortdurend rusteloos. Lijkt het bijvoorbeeld dat ik geconcentreerd zit te naaien, en dat ik dat keurig doe ook, blijkt dat ik niet alleen een zak op de broekspijp heb gestikt zoals de bedoeling was – maar heb ik de hele broekspijp naar de filistijnen geholpen doordat ik hem niet netjes had neergelegd. Nu heb ik dus een slordig gevouwen en aan elkaar genaaid stuk stof met daarop een keurig netjes gestikte zak. En terwijl ik ogenschijnlijk zo oplettend zat te naaien, ergerde ik me aan de alsmaar groeiende stapel cd’s in de vensterbank die heel binnenkort gaat omvallen en die ik ondanks die dreiging niet opruim. Kledingstukken van mij slingeren onopgevouwen door het hele huis. En overal kan je stapeltjes boeken, tijdschriften, post en kranten vinden. Dat ziet er op het eerste oog best opgeruimd uit, maar in mijn hoofd achtervolgen ze me, schreeuwend: Ruim me op! Ruim me op! En het lukt niet. Ik heb de vaardigheden, ik weet prima hoe het moet, ik heb theoretisch ook altijd wel prioriteiten kunnen stellen, ik ken ook tijden dat het zo netjes in huis is dat je je in de toonzaal van een meubelwinkel waant, maar doorgaans strandt alles in mijn hoofd. Daar zit de chaos, de brij, daar is de connectie tussen denken en doen losgeslagen. Dus wat slingert hier nu ook nog eens rond in huis: “Jongleren met olifanten – leer prioriteiten stellen en vind de balans”, “Zen to done – 10 gewoontes voor een efficiënter leven” en “Coach jezelf naar succes”. Van die fijne open deur-boeken. Ik ben alleen bang dat ik meer heb aan een professionele gereedschapset voor de reparatie van mijn inwendige verbindingen. Maar misschien moet ik er maar aan wennen dat ik eigenlijk een kleine chaoot ben.