Bang (2)

Terwijl ik de straat oversteek om een bloederige aanvaring tussen Hond en een dikke kat te voorkomen, kom ik de buurvrouw tegen. "Je hoeft niet bang te zijn, hoor", zegt ze. Verwachtingsvol kijk ik haar aan: het klinkt alsof ze me gaat vertellen wat deze week mijn horoscoop is. Die miste ik nog in de geheel vernieuwde Opzij. Je hoeft deze week niet bang te zijn, Steenbok! Mercurius heeft zich naast Pluto gevoegd. Kijk uit op de snelweg en met alcohol. Zoiets. De buurvrouw stapt van haar fiets af. Ojee. Dit gaat lang duren, denk ik. Dat was even niet de bedoeling. "Hij doet niets", zegt ze met een hoofdknik naar haar hondje. "Uh-huh", mompel ik, en ik denk: nee, behalve dat hij nogal vervaarlijk zijn tanden ontbloot, is hij vast hartstikke lief. "Alleen als ik met mensen sta te praten, dan gaat hij me verdedigen", praat de buurvrouw verder. Het lijkt wel alsof ze er een beetje trots bij kijkt. "Uh-huh", zeg ik nog maar eens een keer. En ik vraag me af hoe ik deze laatste mededeling moet interpreteren. Óf ik ben een mens, zoals ik zelf tot nu toe dacht, en dan zal het hondje met die puntige tandjes zijn baasje beschermen. En mag ik dan wel bang zijn? Óf ik ben geen mens, en dan doet het beest dus niets, en hoef ik inderdaad niet bang te zijn. Het is een bijzonder lastige kwestie. Had ik nu maar geweten hoe de sterren ervoor staan, dan zou ik duidelijkheid hebben over hoe te handelen. Nu moet ik helemaal op eigen kracht en intuïtie afgaan. En daarin heb ik me juist zo vaak vergist de laatste tijd. Ik besluit om het zekere voor het onzekere te nemen: ik ben wel een mens, en dus kan ik maar beter bang zijn voor dat rottige hondje. Om te voorkomen dat er nog meer cryptische zinnen uit de mond van de buurvrouw rollen, wend ik me tot Hond: "Kom mee, we gaan."
It's a bloody jungle out there.