Relaxed

Mijn eerste verhuizing naar mijn eerste studentenkamer deed ik helemaal zelf. Mijn ouders waren er om voor mij onbekende redenen niet over te spreken dat ik uit huis ging. Mijn moeder had sinds mijn aankondiging een strakke boze mond. En mijn vader reageerde zeer geërgerd als mijn aanstaande vertrek ter sprake kwam. Vandaar dat ik besloot om zonder hun hulp mijn fiets als verhuiswagen te gebruiken. Het is echt verrassend wat je op een fiets vervoeren kunt. Van dozen met boeken, tassen met kleding en lampen tot een bureaustoel. Alleen de grootste onderdelen van mijn bed en mijn matras, en mijn kast met ingebouwd bureaublad moesten met de auto. Overigens sprak toen ineens het ouderlijke hart van mijn vader en moeder, en vonden ze dat ik niet langer aan het bureautje kon werken dat me mijn hele middelbare schooltijd zo trouw ondersteund had. Er moest een groot tafelblad komen, want ik moest er ook aan kunnen eten. En dus werd een zwaar houten blad binnen gedragen, gevolgd door een schraag die veel breder was dan het blad. Eén kant van de plank moest op mijn goeie ouwe bureautje steunen, voor de andere kant was de schraag bedoeld. Het was een tamelijk wankel geheel. Ik weet niet hoe vaak ik in die kleine ruimte tegen de schraag aanliep waardoor de constructie met veel lawaai instortte. Pas bij mijn laatste verhuizing heb ik professionele hulp ingeschakeld. Dat was wat sjouwen met zware spullen betreft heel ontspannen. Maar ook een beetje saai. Voordat er voldoende kasten waren gearriveerd om de inhoud van de eerst afgeleverde dozen in op te bergen, was de dag al bijna voorbij. Wel stoer vond ik het dat één ritje met de verhuiswagen niet genoeg was voor mijn inboedel. Vandaag was ik hulpje bij een echte ouderwetse verhuizing. Spullen in bananendozen en meerdere ritten heen en weer met het busje. En toch nog veel luxer dan mijn eigen vakkundige verhuizing. Ik kan nauwelijks iets bedenken dat meer relaxed is dan de spulletjes van anderen een plekje in hun nieuwe huis geven. Ervoor te zorgen dat de kersverse bewoners vanavond moe hun bed kunnen opzoeken zonder over tientallen onuitgepakte dozen te moeten klimmen. En ondertussen word ik verwend met koffie, broodjes en erwtensoep. Bijna zou ik er zelf weer door gaan verhuizen.