Nee

Ook de provider van mijn mobiele telefoon vindt het nodig om mij af en toe te sms'en over ditjes en datjes. Over het algemeen wetenswaardigheden waarvoor ze zich de moeite van het sms'en hadden kunnen besparen, wat mij betreft. Begrijp me niet verkeerd: ik sms veel en graag. Maar dan wel met een zeer select gezelschap. "Elk najaar heeft zijn voordeel", begint de boodschap van mijn telefoonaanbieder. De PR-afdeling had qua originaliteit duidelijk een off day. Ik zie niet zo de voordelen van dit seizoen. Het wordt steeds later licht en vroeger donker. Het is vaak nat. Het kan nogal eens flink stormen. En van dag tot dag wordt het kouder. De bladeren van de bomen in allerlei prachtige herfstkleuren, veranderen binnen de kortste keren in een vieze, glibberige prut. "Ga snel naar de telefoonwinkel, daar ligt een poncho voor u klaar!" gaat het bericht verder. Het verband tussen een poncho en het najaar zie ik nog wel. Tenminste, als het gaat om een regenponcho. Zo'n ding kan best handig zijn als het regent en zolang het niet waait. Maar wat een poncho met voordeel te maken heeft, laat staan met mijn telefoon, dat ontgaat mij volledig. Bovendien horen het woord 'snel' en zo'n winkel van een telefoonprovider helemaal niet bij elkaar. Hoe het komt is me een raadsel, maar in dat soort winkels is het altijd ontzettend druk, de service slecht en de ergernis enorm. Dus waarom zou ik die moeite doen als ik voor het luttele bedrag van 50 cent bij de Wibra een pracht van een regencape kan aanschaffen? "Geen info via sms? Sms NEE", besluit de boodschap. Tweemaal nee op de brievenbus. Nee tegen telemarketeers. Nee tegen het EPD. Nee tegen ik weet niet hoeveel mailings per e-mail. Nee tegen verkopers van verzekeringen, groene stroom, abonnementen en goede doelen in de winkelstraat. En nu deze nee erbij. Mijn leven is veranderd in een nee-bolwerk.