Gewist

Nee, het ontgaat me niet dat het kerstmis is. Helemaal vanzelfsprekend is dat niet. Het overkomt me voortdurend dat ik eigenlijk niet zo goed weet welke maand het is. Of welke maand het hiervoor was en welke hierna komt. Ik weet heel goed hoe de volgorde is, daar niet van. Alleen vergeet ik het steeds. Het schijnt er allemaal bij te horen, bij mijn gekte. Best hoor. Heel soms heb ik het ook wel met woorden. Laatst was ik er van overtuigd: het is weten-wist-gewist. Heerlijk moet dat zijn. Als ik over alles dat ik nu nog weet, kon zeggen: "Hè? Wat? O - dat! Ja, ooit wist ik dat wel. Maar nu niet meer. Het is gewist." Wat dan hopelijk ook integraal opgaat voor alle bijbehorende emoties. Bakken energie zou ik daardoor overhouden. Had ik wel kunnen meedoen met de kerstborrel van mijn werk. Kon ik meer dan één afspraak per weekend maken. Was ik over het algemeen wat blijer. Zou bijvoorbeeld kerstmis niet iets zijn om liefst diep weggedoken onder mijn dekbed door te brengen. Van die dingetjes. Mooi zou het leven zijn. Helaas. Ik heb niet gewist dat het nu kerstmis is. Maar voor de rest wil ik er niets van weten.