Galop

Echt doordringen doet het nog niet, dat ik voor de helft van de week ander werk heb. Twee weken geleden gesolliciteerd, vorige week een beetje begonnen en deze week echt. Internet- en intranetbeheer. Plus nog wat schrijfwerk voor brieven - zit ik zomaar ineens in de communicatiehoek. Het is jaren geleden dat ik aan een nieuwe baan begon. Ik was vergeten hoe leuk het is om zoveel nieuwe dingen te leren. En in wat voor wilde galop die nieuwigheid door je hoofd kan razen. Daardoor moet ik denken aan een tochtje te paard langs het strand. Een jaar of vijf geleden was dat - met een stel meiden van de paardrijles gingen we een lekker uitwaai-ritje maken. In de stallen bleken de paarden niet van die lieverdjes zoals we gewend waren. Alleen met hele speciale technieken kon je ze van zadel en hoofdstel voorzien. Nouja, kan gebeuren. Voor het oversteken van de boulevard tussen stallen en strand kregen we verontrustend veel aanwijzingen. Bij een aantal van ons verschenen nu toch duidelijk rode plekken in de hals. En inderdaad verliep deze oversteek tamelijk onrustig. Achteraf zouden we met een bibberig lachje zeggen dat dit nog het goede gedeelte van het uitstapje was. Want nauwelijks op het strand aangeland vlogen we er in rengalop vandoor. Mijn paard koos de route pal langs de duinafrastering van prikkeldraad, slalommend om vuilnisbakken die om de meter geplaatst leken te zijn. Ik denk niet dat ik nog aan denken toekwam. Het ging alleen maar erg hard. En het duurde erg lang voordat ik het beest tot stilstand wist te krijgen. Zo is het in mijn hoofd nu niet. Er komt erg veel voorbij en dat in erg snelle rengalop. Kort na het ritje op het strand ben ik gestopt met paardrijden. Ik kon niet meer ontdekken wat er leuk aan was. De galop in mijn hoofd mag nog even door. Stoppen? Nee hoor. Ik vind het wel lekker.