Fout

De nieuwe vriendin van broer 2 is na twee ontmoetingen afgeschreven. Ze spreekt volgens hen haar eigen naam verkeerd uit. En ze heeft een zus met een harde stem. Ook K. blijft maar op hun zwarte lijst staan. Zoveel suggesties hebben ze haar al gedaan voor galeries waar ze kan exposeren. En ze doet er niets mee. Hoofdschuddend zien ze het aan. Ze doen hun best om aardig over de kleinkinderen te praten. Toch zitten ook die twee meisjes al in het verdomhoekje. Ze hebben niet genoeg aandacht besteed aan de "dure boeken" die ze van hen kregen voor Sinterklaas. Voor straf hebben ze de rest van de kadootjes niet gekregen. Het is verkeerd als we zeggen dat het eten lekker is. Er schijnt juist van alles te zijn mislukt. Vooral het nagerecht. Maar als ik dan de euvele moed heb om daarvoor een bescheiden verbetersuggestie te noemen, kijken ze me met woedende blik aan. Gelukkig wonen K. en ik wel in het goede huis in de juiste buurt. Althans, dat is zo vastgesteld door een belangrijke kennis van hen. Als zij het zegt, is het waar. Daarbij spreekt ook de Spaanse buurvrouw sterk tot de verbeelding. Uitgebreider dan dat er is geïnformeerd naar mijn welzijn, vragen ze hoe het gaat met haar. Het is sterk in mijn nadeel dat de Spaanse mijn buurvrouw niet meer is. Daar staat tegenover dat ik mijn nieuwe werk heb. Het is een flinke tegenvaller dat ik er niet zonder meer voor gevraagd ben, maar dat ik gewoon moest solliciteren. Dat maakt het toch weer een stuk minder interessant. Als bovendien blijkt dat ik met de nieuwe functie niet de meest luxe kamer van kantoor heb verworven, valt het gesprek helemaal stil.

Ach ja. Het blijven toch je ouders hè - hoe vaak heb ik dat niet gehoord. Wat mij betreft hoeven ze het helemaal niet te blijven. Ik twijfel al het grootste deel van mijn leven of ze het überhaupt zijn.