Knopen

Zusterlijk zaten we samen op onze knieën voor de kast. Ik hebberig graaiend in al die laatjes, de ene na de andere buit vergarend. Zij rustig ernaast, met zakjes in de aanslag om alles in op te vangen, een pen in de hand om aantallen en prijzen te noteren. Pas toen het pand al te huur stond en de poster met "Opheffingsuitverkoop" op de etalageruit hing, ontdekte ik het. Dat de onderbroekenwinkel van het dorp niet alleen ondergoed en garen verkocht, maar ook een prachtige kast had met heel veel laatjes en nog veel meer knopen, gespen, elastiek in alle soorten en diktes en kleuren, ritsen, opnaaibare roosjes, lint, band - noem maar op. De kast was niet te koop, vertelde zij van de winkel desgevraagd. Jammer. Ik had hem zó meegenomen, met alles erop en eraan en erin. En dan zat ik er nu niet mee dat ik nergens de gesp kan vinden die ik zoek. Niets mis met mijn zelfgemaakte spijkerjurk. Behalve dat ik het er niet mee eens ben dat ik een knoop moet leggen in de ceintuur. Ik wil een gesp en de gesp die ik wil is nergens te vinden. En nu verlang ik naar al die laatjes vol verrassingen. De geur die erbij hoort. Het geluid van al die knopen als je er met je vingers doorheen rommelt. Het gevoel van al die verschillende soorten band. De vreugde van het telkens weer ontdekken van nieuwe schatten. Ik herinner me de naaidoos van mijn moeder. Een merkwaardig kastje was het, en eigenlijk mocht ik er niet aan zitten. Ik zou alles maar door elkaar gooien. In elk vakje vond ik allerlei bijzonders. Naalden in ouderwetse kartonnetjes met daarop mooie tekeningetjes. Heel veel knopen en knoopjes. Stopwol. Haakjes en oogjes. Een veel gebruikte vingerhoed. Garen. Kleine stukjes vilt. Heel stilletjes en heel stiekem vertrok ik af en toe naar zolder om met die kleine frutseltjes te spelen, erin te grabbelen, de geur op te snuiven van het hout van het kastje, of om knopen op grootte of op kleur te leggen. Rust en structuur vond ik in die naaidoos. Ik mis mijn dorpse onderbroeken- en knopenwinkeltje.