Gewoon

Pas veel later, heel erg veel later, bedacht ik het. Dat een moeder over zoiets niet kwaad had moeten zijn. Geen enkele moeder zou in die situaties kwaad zijn geweest. Maar ja. Het is wel een gewaagde actie om mijn moeder met moeders in het algemeen te vergelijken. Met gewone moeders, zeg maar. Soms leek het wel even alsof ze gewoon was. Bijvoorbeeld toen ze eindelijk mijn kapotte bed wilde vervangen. En dus ergens een bed vandaan haalde dat je zelf in elkaar moest zetten. En omdat ze, zo bleek, dit bed stiekem had gekocht, voor een habbekrats, van haar eigen geld, en zonder overleg met mijn vader, zette ik zelf dit bed in elkaar. Bijna elke dag opnieuw. Want stevig was het allerminst. Of toen ze op diezelfde stiekeme manier vloerbedekking kocht voor mijn eerste studentenkamer. Vader mocht het niet weten. En veel geld mocht het niet kosten. Dus werd het een couponnetje. Dat veel te klein was. Maar meestal was ze kwaad, mijn moeder. Toen ik voor het hechten van een diepe kniewond naar het ziekenhuis moest. Ik was een peuter en broer 1 had met een baksteen en al zijn kleuterkracht het woonkamerraam ingegooid. De scherven troffen mij. Of toen ik van mijn fiets viel en de wond in mijn kin gehecht moest worden. Daardoor zou ze te laat zijn als mijn vader uit zijn werk kwam. Of toen ik maar vast vooruit moest fietsen, terwijl zij bij het schoolplein op broer 2 bleef wachten. Die nooit mee naar huis wilde. Vanuit de bosjes langs de weg kwam ineens een man tevoorschijn. Met zijn fiets zette hij mij op mijn oranje kinderfiets klem. Ik moest met hem mee naar een wc. Ik wist nog niet de woorden voor wat hij van plan was maar ik wist wel dat dit helemaal niet goed zat. Dat dit eigenlijk heel erg fout was. Ik kon vluchten. In blinde paniek en in totale angst en in tranen bereikte ik mijn moeder. Wat was ze kwaad. Op mij. Leek het. Dacht ik. Zo zag ze eruit. Ik kon er niets anders van maken. Krijg geen glas in je knie. Val verdomme geen gat in je kin. En vooral: wees toch niet zo ontzettend stom met mannen. Ja. Nee. Geen gewone moeder. Denk ik.