Omdat ik leergierig ben. Omdat ik verdorie nog altijd geen behoorlijke rits in een broek kan zetten. En vooral omdat ik het gewoon leuk vind, heb ik me opgegeven voor een vierdaagse naaiworkshop bij Jolijt & co. Daar waar ik vorig jaar rond deze tijd mijn eerste volwassen schreden op naaigebied zette. Ik heb er goede herinneringen aan. En ik heb er zin in. Tegelijk met de bevestigingsbrief valt er een gratis dilemma in de bus. Het patroon dat ik voor de workshop moet kiezen, mag uit niet meer dan acht delen bestaan. Tja. Voortvarend als ik ben -in sommige gevallen zelfs impulsief- heb ik allang een patroon op het oog. En ik heb het even nageteld, en voor de zekerheid nóg een keer, maar ik kan er echt niets anders van maken: 14 patroononderdelen. Veertien is geen acht. Dat weet ik ook wel. Nog altijd veel minder dan het aantal delen van het spijkerjurkje, maar daar hebben ze bij Jolijt vast geen boodschap aan. Dus wat nu. Eigenwijsheid is niet één van mijn best ontwikkelde eigenschappen en eigenlijk voel ik me verplicht om een ander patroon te kiezen. Maar deze broek wil ik al een jaar maken. Dus er zit niets anders op dan de voortvarendheid er nog even in te houden en dan ook het patroon maar alvast te gaan tekenen. En ter plekke doen of ik gek ben - maximaal acht patroondelen? Huh?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten