Buurman

Mijn piepjonge buurman is ongelukkig. Al meer dan anderhalf jaar lukt het hem maar niet om zijn jaren 50 rijtjeshuis om te bouwen tot een hightech designvilla met loungeroom op zolder. Zelfs met de hulp van McKlusky van de overkant en een handvol Polen, wil het nog niet vlotten. De zelfaangebrachte lichtkoepels op zijn uitbouw blijken bij het eerste regenbuitje te lekken. De gedroogde kamelenstront in poedervorm, aan te lengen met water tot ultra-isolerend muurpleister, moet veel te lang drogen. Zijn vriendinnetje vertrekt voor onbepaalde tijd naar haar moeder in Spanje. Ze heeft toch even geen werk en kan nog geen spijker raken. Droevig toont buurman me de twee dikke doe-het-zelfhandboeken - ze mochten niet baten. De hippe LEDlampjes gaan al stuk voordat ze ingebouwd zijn. Er moet een houtwormverdelgingsbedrijf aanrukken. Een Pool raakt gewond doordat hij in een verroest stuk ijzer trapt dat door de zool van zijn afgetrapte gympie heen snijdt. Een vriend krijgt een balk op zijn hoofd - een balk die eigenlijk niet afgezaagd had moeten worden. En of het allemaal nog niet erg genoeg is. Ik krijg een sms'je. "Ha buuf. Wil je 's nachts de wc niet doortrekken. Want dat geeft zo'n harde fluittoon." Zijn geheugen laat hem dus ook in de steek. Al een jaar negeer ik elke nacht stelselmatig de spoelknop van mijn toilet, na een eerder verzoek. En fluiten kan ik nauwelijks, en zeker niet hard. Mijn arme buurman.