zondag 16 november 2008

Brommerpech


Van zijn taalcoach moet ik maar eens met hem praten. Want hij komt vaak te laat of hij komt helemaal niet en hij gaat niet vooruit. De taalcoach denkt dat hij problemen heeft. Dat hij hulp nodig heeft. Dus ik nodig hem uit, M. De eerste keer laat hij verstek gaan. Zie je wel. De tweede keer komt hij een halfuur te laat. Ik spreek hem erop aan, hij is merkbaar verbaasd. Zijn brommer wilde niet starten, daar kan hij toch niets aan doen? Blijkbaar heeft nooit iemand hem uitgelegd dat je in Nederland bij je vrienden te laat mag komen, maar verder niet. Dan bel je even. M. wist het niet. Ik vraag hem hoe het komt dat hij vaak te laat komt voor zijn taallessen. Slaapt hij slecht? Kan hij niet uit bed komen? Inderdaad, bevestigt hij, hij slaapt slecht. Maar de brommer is het probleem. Die heeft vaak kuren en wil niet starten. Toen hij alles nog lopend deed, kwam hij nooit te laat. Besmet door vooroordelen neem ik hier niet zomaar genoegen mee. M. is een jonge vluchteling uit Afrikaans oorlogsgebied - mij maak je niet wijs dat hij alleen last heeft van brommerpech. Dus ik hou nog even aan en informeer naar zijn slapeloosheid. Of hij veel denkt aan vroeger, aan thuis, aan zijn vaderland. Met een mengeling van ergernis en onverschilligheid maakt M. een wegwerpgebaar. Jawel, die dingen spelen allemaal wel, lijkt hij te willen zeggen. "Maar dit", hij smijt een envelop op tafel, "dit is echt een probleem. Ik snap al dit soort dingen niet. Wat moet ik doen?" Voor me ligt het stempakket voor de waterschapsverkiezingen 2008. Ik schiet in de lach. Over dat soort onzindingen hoeft hij zich niet druk te maken. Maar daar heeft M. toch echt een andere mening over. Stemmen is belangrijk! Hoofdschuddend kijkt hij me aan. Kan ik even uitleggen waar deze verkiezingen nou over gaan? Hij blijkt precies te weten hoe de Nederlandse democratie in elkaar zit. Dat heeft hij wel geleerd van zijn taalcoach. Maar waar moet hij dat waterschap nou plaatsen? En hoe moet hij in dit geval stemmen, eigenlijk? Zelf wilde ik mijn stempakket al ongezien weggooien. Al die inspraak overal - het lijkt wel één grote Idolsshow.

Vandaag heb ik mijn stem op de bus gedaan.

Geen opmerkingen: