Theezakje

Kennelijk was ik aangenomen op naailes, toen de juf me vroeg of ik koffie of thee dronk. En of ik voor de thee, die ik koos, genoeg had aan één zakje voor twee kopjes? Ooit hospiteerde ik voor een kamer en werd me ook zo'n strikvraag gesteld. Alles ging goed, ik had me beslist als een echt leuke meid gepresenteerd en het gesprek viel geen moment op pijnlijke wijze stil. Tot me werd gevraagd of ik misschien een kopje thee wilde, en zo ja, zwarte thee of kruidenthee? Werkelijk niemand had in die tijd kunnen bevroeden dat we nu, onze boodschappen zelfscannend bij AH uit ten minste tien soorten rooibosthee mogen kiezen. Kruidenthee was toen synoniem aan stoffige en lichtstinkend biologisch dynamische winkels waar je echt alleen naar binnenstapte als je eens lekker gek wilde doen. En dan pas nadat je gecontroleerd had of je niet zichtbaar leren attributen droeg. Wilde je het echt goed doen, dan liet je die dag je deodorant achterwege. Kortom, ik koos de kruidenthee. En kreeg de kamer niet.
Op de naailes ondertussen, zit ik vast aan één zakje voor twee kopjes. Helaas is de juf overgestapt op een merk dat niet op deze zuinigheid berekend is. Ik vrees echter dat het systeem niet toelaat om mijn keuze te veranderen. Deze les werd E luid en duidelijk terecht gewezen, toen ze liet blijken dat ze wel toe was aan een tweede koffieronde: "Je bent hier voor de naailes! Niet voor de koffie!" Vooruit dan maar. Slappe thee dus. Ik buig me weer over het uitdunnen, rollen en doorstikken van de zakkleppen.