Morgen

Een fietsende meneer passeert mij. Hij lacht mij vrolijk toe, ik glimlach vriendelijk terug. "Ik dacht dat je iemand anders was", zegt hij. Nee, ik ben niet iemand anders. Maar dat had ik vandaag graag willen zijn. In dat geval had ik vannacht vast niet zo rot gedroomd. En dan had ik niet 's ochtends in alle vroegte de dubbelzinnige blikken van de stratenmakers hoeven verdragen. En had ik niet voor de tweede keer in vijf maanden oorontsteking. En als ik iemand anders was geweest vandaag, dan had ik niet gehoord dat een collega, zij die telkens weer herstelde en terugkwam, veel te jong en belachelijk snel aan kanker is overleden. Dan had ik niet naar de bedrijfsarts hoeven gaan en horen dat hij de procedure voor gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid moet gaan starten. En al helemaal niet had ik dan 's middags gehoord dat ook een loopmaatje, hij die altijd zo sterk en snel was, en niet ouder dan ik, binnen drie maanden aan kanker is doodgegaan. Morgen. Dan wil ik misschien mezelf wel weer zijn.