Dreyfus-Marché St. Pierre, Les Coupons de St. Pierre, Tissus Reine en zoveel andere stoffen- en fourniturenwinkels aan de Rue Charles Nodier: het is veel te veel. Een keuze maken uit al die kilometers stof op rol of gevouwen in coupons van 3 meter is onmogelijk. Het lijkt of ik niet kan nadenken en ook niet goed kan kijken. Ik zie één grote brij aan stof. Ik zie dames én heren met boodschappenlijsten ter grootte van A4-tjes doelbewust tussen de lappen, en van winkel naar winkel struinen. De meesten zijn alleen - ook ik doe dit klusje het liefst alleen. Ik heb mijn hoofd hard nodig om me de kledingstukken te kunnen voorstellen die ik van al dat moois in dit stoffenparadijs kan maken. Uiteindelijk koop ik bij Dreyfus een impulsief genoemd aantal meters keukenlinnen, en bij de couponnenwinkel wordt mijn keuze bepaald door een mevrouw met grijs haar en een blauw vestje aan. "Très joli", vindt ze van de lap die ik in mijn hand heb. D'accord meid, als jij het très joli vindt, dan wordt het die coupon. Intussen draaien en dansen en zwieren alle stoffen om me heen, mijn oren fluiten en suizen van honderden stemmen die stoffen bestellen - ik voel me benauwd, duizelig en oververhit. Ik wil weg. Weg uit Parijs, weg uit Frankrijk. Lekker naar huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten