woensdag 15 oktober 2008

Versailles


Jaren geleden zou ik met de fietsbus naar Bretagne gaan. In een obscuur, naar pis stinkend straatje achter een station zou de bus voorrijden. Toen die kwam, veel te laat, hing er geen fietsenaanhanger achter, maar een open, platte kar. "Sorry, fietskar kapot", was het antwoord op verbaasde blikken. Oké. Je accepteert een hoop als je jong bent, weinig geld hebt en geen eigen vervoer. Op de Franse snelweg schiet de bus ineens de vluchtstrook op. De chauffeur is toch niet in slaap gevallen? Of onwel geworden? Nog een zwieper naar rechts en we rijden half in de goot naast de vluchtstrook. Ik doe de veiligheidsgordel maar eens om. Bij een tankstation stopt de bus. Kan je er even uit om naar de wc te gaan en wat te eten in het restaurant. Alleen ontbreekt hier een restaurant. "Panne", meldt de chauffeur. Zijn bijrijder bevestigt: "Bus kapot." Mannen van weinig woorden. En, zoals al snel blijkt, mannen zonder enige kennis van het Frans. Toch onhandig als je de Franse ANWB moet bellen. Goed. We blijken ons te moeten vervoegen bij een busreparatiebedrijf nabij Parijs. De avond valt, ik val in slaap. Tot ik hobbel de bobbel de bobbel wakker schiet. Een blik naar buiten toont een zeer feeëriek schouwspel. Een prachtig, enorm paleis, afgesloten door een gouden hek. Het plein en de straat ervoor geplaveid met hobbel de bobbel kinderkopjes. De straatlantaarns stralen oranje licht. Het is als een sprookje. Het is Versailles by night.
Vandaag zag ik het Paleis van Versailles in al z'n glorie bij een mooi herfstzonnetje. Binnen glansten en glommen 15 werken van Jeff Koons me tegemoet, voorafgegaan door de "Balloon Flower" op de binnenplaats achter het gouden hek. Gek genoeg misstaan de werken van Koons helemaal niet in het paleis. Lang niet alle bezoekers zijn, zoals ik, speciaal voor hem gekomen en ze wekken de indruk nauwelijks erg te hebben in zijn kunstwerken. Die vergapen zich aan het bed van Louis XIV. Op de terugweg kom ik vast te staan op Place de la Concorde: de Europese leiders moeten er langs voor de topconferentie over de kredietcrisis in het Elysée. Na de reparatie reed de fietsbus zich ook vast in Parijs. Door een Eend werden we naar de Peripherique gegidst. Vandaag de dag zou dat niet meer lukken. Ik heb nog geen Eend gezien. De enige eenden hier in Parijs bevinden zich bij Fauchon: met madeleines gevulde badeenden.

Geen opmerkingen: