Blaadje

Het geurt naar herfst in het bos. Hond graaft ijverig maar zonder succes naar mollen. Eenmaal heeft ze er eentje gevangen. Toen schrok ze zo van dat spartelende beestje in haar bek, dat ze het direct weer losliet. Ik denk telkens dat ik kleine vogeltjes zie vliegen. Als ik goed kijk, ontdek ik dat ik me vergis. Het zijn boomblaadjes die naar beneden dwarrelen. Ooit was ik een hardloper. Op zaterdagen gingen we met de groep in de duinen trainen. Soms zagen we een vos, of een haas. Meestal zagen we alleen de volgende duintop om overheen te zwoegen. Een keer -ik liep met C vooraan in de groep- dacht ik dat ik een klein diertje op het pad zag zitten. "Oeps! Een muis!" waarschuwde ik mijn medelopers, en ik maakte een elegant sprongetje opzij. Toen zag ik dat het geen muisje was, of een ander beest. Het was gewoon een blaadje. De week erna zijn we weer in de duinen. Ik loop naast iemand anders dan de vorige keer. "Weet je wat hier vorige week gebeurd is?" vraagt hij mij. "Ik was er niet bij, hoor", vervolgt hij, "maar ze liepen hier in de duinen, en toen stak er ineens een hert over!" "Een hert?" vraag ik verbaasd. "Hier? In deze groep?" "Echt waar", zegt mijn medeloper met overtuiging in zijn stem. "Maar de meesten hebben het niet gezien, alleen de twee die voorop liepen."