Misschien komt het door de maar voortdurende gladheid waarmee ik het nu echt gehad heb. Misschien komt het doordat ik me realiseer hoeveel energie mijn werk kost en hoe weinig energie ik daarvoor terugkrijg. Of misschien komt het doordat ik een chronisch gebrek aan tijd ervaar, tijd die ik wil steken in mijn eigen bedrijf en in mijn boekidee. Een gebrek aan tijd waardoor ik me nogal gehaast voel en waardoor mijn week vakantie nu al te snel voorbij lijkt te vliegen. Of misschien komt het doordat ik er spijt van heb dat ik geen vakantie heb genomen van de Rockchick & Co waardoor ik vandaag toch vroeg moet opstaan.
Hoe het ook komt: ik dreig in een dip te raken. Ik voel de zuigkracht ervan en het bevalt me niet. Het anderhalf uur bij de Rockchick & Co maakt het er niet beter op.
Bijna verlies ik uit het oog hoeveel positieve energie er de laatste tijd door mijn aderen stroomde.
Gelukkig is er dan mijn lunchafspraak met ReizigerC.
"Nu niet zo goed", hoor ik mezelf zeggen als ze me vraagt hoe het gaat. Maar even later zit ik enthousiast te praten over alle grote en kleine stappen van de afgelopen tijd. Dag dipje!
"Je moet echt stoppen met die groep", zegt K. als ik thuiskom.
Inderdaad.
Ik ga ermee stoppen. Zodat ik kan doorgaan met leven.
3 opmerkingen:
Stop ermee. Het doet je geen goed. Leef!
@Anoniem Bedankt voor de aanmoediging. En ja, ik stop. Niet straks. Niet later. Maar nu. Of nou ja, zo snel mogelijk.
Lijkt mij een grote stap, stoppen. Verandering is eng, maar soms moet je iets doen wat eng is...
Een reactie posten