Toegegeven. Toen ik de vraag in de rubriek Wat zou u doen (Volkskrant Magazine 27 november 2010) las, dacht ik ook: die jongen heeft vast één of andere stoornis. Borderline misschien.
En ik dacht: práát met die jongen. Laat zien dat je er voor hem bent. Laat hem niet in de kou staan.
Ik heb nu eenmaal een zwak voor underdogs en outcasts. In tegenstelling tot de mensen die met hun reactie in de rubriek aan het woord komen. Weg met die jongen, is de teneur. Natuurlijk moet je agressie en geweld niet tolereren. Dat snap vind ik ook.
Maar mensen toch – het gaat om een kind van 19. Iets meer mildheid en begrip had ik van de lezers van de Volkskrant wel verwacht.
Boven de laatste reactie staat Borderliner. "Waarschijnlijk heeft uw dochter verkering met een borderliner", schrijft meneer Anoniem uit Den Haag. Het is heel fijn dat tegenwoordig de gemiddelde leek kan diagnosticeren, met het oog op alle voorgenomen bezuinigingen in de gezondheidszorg. Nu nog die cursus Verlies Uw Vooroordelen verplicht stellen voor iedereen. Want: "Een borderliner is helaas niet te veranderen", aldus meneer Anoniem. "We zijn nog steeds bang voor deze griezel."
Overigens ben ik geen borderliner. Maar ik heb wel last van de Borderline Persoonlijkheidsstoornis. En vooral op momenten dat mensen als meneer Anoniem hun mening uiten.
4 opmerkingen:
Precies daarom vertel ik zelden welke stoornis mij is toebedeeld.
Griezelige Anoniemen...
@Suzanne Jammer toch, dat de Griezelige Anoniemen bepalen dat je een stukje van jezelf verborgen houdt. Vind je niet?
Dat is dan wel weer één van de nadelen van internet: ieder weekdier met een mening heeft een platform om z'n rotte ei ergens te deponeren. Jammer dat hij anoniem is, ben wel benieuwd of hij naast zijn specialisme op het gebied van de psychiatrie ook nog iets aan m'n rugklachten kan doen...
@Jooper Of hij iets aan je rugklachten kan doen betwijfel ik, maar meneer Anoniem heeft er zéker een mening over ;-)
Een reactie posten