Zakjes

Het is het kleine geluk van de plastic zakjes: dat je in december in koud en nat Nederland een tasje uit de tassentas trekt en dat het er een is van deze vakantie. Van die supermarkt met die vriendelijke caissière. Van de bakker die zo verkouden was. Van het zaakje waar ik dat leuke souvenir kocht. Van de winkel die heel wat leek maar niks voorstelde. Enzovoort. Een belangrijke bezigheid tijdens vakanties is dan ook het zorgvuldig bewaren van al die zakjes en tasjes. Ter plekke wordt een groot aantal hergebruikt als afvalzak en de rest gaat in de koffer mee naar huis. Niet zomaar doelloos in de koffer: om schoenen heen, gevuld met vuile was, om de net niet helemaal drooggewaaide badhanddoek, als beschermingslaagje om kwetsbare spulletjes heen. Keurig hadden we ze in een keukenlade gelegd op de dag dat Sofia ons appartementje kwam schoonmaken. Want ervaring heeft ons geleerd dat dat verstandig is. Dat voor ons heel nuttige of leuke dingen zoals lege waterflesjes of mooie stukjes hout door schoonmakende Griekse appartementbeheerders makkelijk voor rotzooi worden aangezien en weggegooid. Dat zou ons met onze plastic tasjes niet overkomen. Dachten wij. Geheel ten onrechte. Bleek later. Gelukkig zijn ze gul met de tasjes, in de Griekse winkels. Maar toch. Het was even slikken, dat het kleine geluk van de plastic zakjes zomaar verdwenen was.