Tasmania

Oké, ik kan er kennelijk niet onderuit als het eerste wat ik zie de rubriek Vrouwen in Tassen is, als ik de website van mijn nieuwe volger op Twitter bekijk. Het schijnt een typisch vrouwendingetje te zijn, om zo verslingerd te zijn aan tassen. Hoe blij ik ook ben met iedere tas die ik koop, nooit is het goed genoeg en altijd moet het toch weer beter. De ene tas is te klein, de andere heeft rotvakken, de volgende heeft juist helemaal geen vakken, ik heb ook een tas met veel te veel vakjes en dan is er nog die tas die eigenlijk gewoon goed is, ware het niet dat er geen vak met een rits inzit en hij dus ongeschikt is om mee de stad in te nemen want waar laat je dan je portemonnee? Gisteren trof ik zelfs in de wc van de openbare bibliotheek een sticker aan die me waarschuwde tegen zakkenrollers, dus een met een rits afsluitbare tas is echt noodzakelijk. Bovendien wil ik tegenwoordig mijn minilaptop kunnen meenemen en natuurlijk ook een flesje water en mijn agenda en een notitieboekje of eigenlijk twee notitieboekjes en mijn telefoon en mijn fotocamera en eventueel een boek en allerlei andere spullen die ik nu eenmaal altijd meesleep, waarmee ik maar wil zeggen dat een tas al gauw te klein is. Een grotere tas is daarentegen al snel te groot in vergelijking met mijn eigen lengte. Ik ken een man die altijd dezelfde tas bij zich heeft: een bruinleren aktetas en daarin vervoert hij slechts één pen en een agenda. Wat zal het heerlijk rustig zijn als je daarmee altijd tevreden bent en nooit iets anders wilt. Want ik zit me nu alweer te verlekkeren op een nieuw exemplaar.