Russen

Russen.

Er zijn hier heel veel Russen.

We vragen ons af waar ze vandaan komen, de Russen. Waar ze van leven. Of het duur voor hen is, om hier op vakantie te zijn. Ze zien er niet uit als rijke Russen. De zwemkleding die ze dragen oogt gedateerd, heeft fletse kleuren die bij ons misschien in de jaren 70 in de mode waren. Veel van hen dragen gekleurde polsbandjes. Blauw of rood. Ze zijn hier dus met een reisgezelschap, denken wij. Of ze mogen van het hotel waar ze verblijven gratis de stretchers gebruiken die op het strand staan. Gratis zijn de stretchers op het palmenstrand van Vai niet. Daar zijn ze maar liefst € 4,50 per stuk. Veel te duur, vinden de Russen en ze gaan op hun handdoekjes op het strand liggen. Veel te duur, vinden wij ook. En wij gaan tussen de Russen op onze handdoeken liggen.

De manager van het hotel van vandaag zei het al over het palmenstrand. “Beautiful”, zei hij. “But many tourists.” Hij vindt het strand hier vlakbij al “very much organized”. Het georganiseerde van dat strand zagen wij niet. Of het moet het betonnen boulevardje zijn. We vonden het er wel lekker rustig.

De manager gaat liever naar een ander strand. “Here”, bijvoorbeeld waar helemaal niets is, geen taverne, geen stretchers, geen windsurfers. Of “around the corner from Crete, there is about 10 to 15 bays”. Tien tot vijftien baaitjes, lachen wij. “Very many, no?” zegt hij.

Maar goed, de Russen.

We weten het niet, wie of wat ze zijn.

Wat we wel weten is dat we de Grieken imponeren als we ’s ochtends onze frappe zonder suiker en zonder melk bestellen. “Black?” vragen ze standaard, ongelovig.

Verder weten we dat het leven hier warm, langzaam, eenvoudig en goed is.