Denkbeeldig

Een aantal jaar geleden zag ik een documentaire over Erben Wennemars waarin hij in gedachten zijn favoriete afstand reed. De interviewer timede zijn denkbeeldige rit en als ik het me goed herinner klopte het met de werkelijke tijd die hij gemiddeld op de 1000 m reed. Het was prachtig om te zien. In die tijd was het mijn gewoonte om in gedachten hardlooprondjes uit te stippelen. Speciaal als ik me gestrest voelde was het een probaat middel om weer tot rust te komen. Tenminste, dat is wat ik mezelf wijsmaakte. En terugdenkend zou ik zweren dat ik gelukkig was, toen. Evenwichtig en kalm. Tot ik de hardloopgedichtjes die ik toen maakte erbij pak. "Zegt ie nou takkeweer? / Of zachter weer / Ik liep harder / dan de trainer wilde / En meer rechtop / dan mijn stemming voorschreef." Of: "Van: uit kwaadheid / Heel hard lopen / Te druk doen in plaats van huilen / Naar: loden benen / En ontspannen." Dat ik minutieus het aantal gelopen kilometers bijhield, de gemiddelde snelheid, mijn hartslag en de hoeveelheid verbruikte calorieën wist ik nog wel. Ik was bang dat vooral die calorieën en mijn sluimerende problemen met eten de kop zouden opsteken nu ik weer drie keer in de week een rondje ren. 

Maar nee. Het is alleen maar dit: "The smooth sound / Van hardloopschoenen / Op het asfalt / Ik hou ervan."

Run, girl, run.