"Ze zullen het jou nog wel niet verteld hebben", zei Kleine Broer toen hij me een paar dagen geleden belde. "Dat Grote Broer en zijn vrouw ook gezinsuitbreiding krijgen."
Inderdaad hadden ze me dat niet verteld - en waarom zouden ze ook. Vervelend vond ik het wel dat mijn moeder het ook niet had gezegd toen ze me belde, een dag voordat Kleine Broer en ik elkaar spraken. Misschien zat ze daar zelf ook een beetje mee. Maar misschien dacht ze echt dat we morgen zonder haar informatie over het openbaar vervoer niet op de juiste plek zullen arriveren.
"Ik bel nog even over de tram", zei ze namelijk toen ik gisteren haar telefoontje beantwoordde. Mijn moeder zegt geen trem maar tram. "Je moet niet tram 5 hebben, maar tram 7 en dan helemaal tot het eindpunt en wist je al dat Grote Broer en zijn vrouw ook een baby krijgen dus dat je dat weet als je zaterdag ineens tussen twee vrouwen met dikke buiken zit en je moet in de tram trouwens zo'n ov-chipding hebben wist je dat al?"
Heeft Grote Broer straks eindelijk weer iemand om "Hou godverdomme je bek stomme baby!" tegen te schreeuwen.
8 opmerkingen:
Je hoeft niet te gaan. Het kan soms best goed zijn om (een tijdje) echt afstand te nemen van je familie (soms komt het de relatie met je familie zelfs ten goede), zeker als ze ook geen rekening met jou houden en als je nogal bezig bent met je geschiedenis. Je bent het aan niemand verplicht om te gaan, je bent het alleen aan jezelf verplicht om goed voor jezelf te zorgen.
Dit klinkt misschien betutteld of patroniserend, zo is het niet bedoeld, en bovendien ken ik je alleen maar van je weblog, en dat is ook niet de echte wereld. Maar het kan opluchten om te besluiten dat je iets niet wil en het dan niet te doen.
Nou, echt, ik wilde net iets van gelijke strekking schrijven Marsmania... En voor het geval je toch gaat: sterkte morgen!
@Eva Je hebt helemaal gelijk. In bijna elke andere situatie zou ik waarschijnlijk kiezen om niet te gaan. Voor morgen is dat geen optie meer, dan had ik dat al veel eerder moeten aangeven. Dus dan morgen maar zo dicht mogelijk bij mezelf zien te blijven - hoe moeilijk dat ook zal blijven (het helpt waarschijnlijk om jouw meest gedachte hardloopgedachten te denken...)
Wat wel of geen afstand nemen betreft blijf ik maar twijfelen.
@Nijntje Dank je wel!
Je kunt je altijd ziek melden (in noodgevallen). Over die afstand moeten we het maar eens hebben.
Zet hem op, of haar, vandaag.
Ik ken je niet, maar aan de reacties te lezen hebben wij vandaag een verglijkbaar ding te doen. Ook tegen mij werd gezegd dat ik niet hoef te gaan. Toch ga ik. Sterkte!
@Laura En, hoe was het?
Dat is hier http://laurarenes.web-log.nl/lauras_leven/2010/08/iemand.html te lezen. We hebben het overleefd zullen we maar zeggen.
Een reactie posten