Van een collega komt een mailtje binnen: "C. heeft dinsdag, na een loodzware bevalling van 26 uur, een gezonde dochter gekregen. De bevalling is gepaard gegaan met de nodige complicaties maar moeder en dochter maken het nu goed."
Na enige aarzeling besluit ik om een felicitatie te mailen. "Gefeliciteerd!" schrijf ik. Daarna zweven mijn handen minutenlang boven het toetsenbord. Hoe verder? Geniet ervan? Mooie toekomst met z'n drietjes? Nadat ik verschillende opties heb overwogen en verworpen, hou ik het bij dat ene woord en ik druk op Verzenden.
In no time krijg ik een bericht terug. "Je feliciteert mij maar je begrijpt toch dat het onze collega C. is die een dochter heeft gekregen."
Euh – huh? O. Oeps!
Gegeneerd reageer ik: "Je beschrijving van de bevalling was zo indringend dat ik zou zweren dat je er zelf bij bent geweest ;-)." Damn. Djiezus, wat stom.
Bovendien zit ik nu mooi met een raadsel.
Als C. zojuist een kind kreeg en dus zwanger was en dus met verlof was en dus niet op werk, en als C. dus niet de collega is van wie ik zeker wist dat ze C. was en die ik deze week nog, misschien dinsdag wel, tegen het voor zover zichtbaar niet zwangere lijf liep bij de koffieautomaat – wie is C. dan eigenlijk?
2 opmerkingen:
Er zijn gelukkig meer die dit soort dingen hebben. Heb een aantal collega's die zo vreselijk saai zijn dat ik na 3 jaar nog de naam niet kan onthouden. Als er dan met een verjaardag getracteerd wordt moet ik steeds vragen 'wie is dat ook alweer?'. En het 'ook alweer' dan net alsof ik het ooit wel heb geweten...
@Jooper O, gelukkig. Ik lijk omringd door mensen die juist heel goed de juiste naam bij het juiste gezicht weten te onthouden - of (denk ik nu ineens) zouden ze dat gewoon faken?
Een reactie posten