Heerlijk

“Wat een lekkere dag hè”, zegt de buurvrouw. 

Afgezien van het feit dat ik om 7.15 uur nog überhaupt niet in een talking mood verkeer, zeker niet als ik na een vakantie van bijna tweeënhalve week voor het eerst weer naar mijn werk moet, praat ze door een leuk liedje op mijn iPod heen. Dus ik weet het zo net nog niet. Bovendien zal ik, als ik verder fiets, door een tegemoetkomende auto de stoep op gedwongen worden omdat de bestuurder zal vinden dat hij makkelijk de vuilniswagen kan passeren zonder anderen te hinderen. Ik zal ontdekken dat de deur van de fietsenstalling op werk nog even beroerd opengaat: je moet er met je volle gewicht aan gaan hangen, wat best moeilijk is als je tegelijkertijd je fiets met één hand in evenwicht probeert te houden. Nog voordat ik koffie zal hebben gehaald, wat ik zal moeten doen in een uithoek van het gebouw omdat de dichtstbijzijnde automaat kapot blijkt te zijn, zal ik een nieuw wachtwoord moeten verzinnen om te kunnen inloggen. Ik zal 82 ongelezen e-mails aantreffen. Het voicemaillampje op mijn telefoon zal nerveus flikkeren en ik zal de toegangscode ervan kwijt zijn. Als ik na lang zoeken de code heb teruggevonden, zal blijken dat er slechts één bericht op staat dat bestaat uit verbouwereerd zwijgen. Ik zal geen zin hebben en ik zal niet op gang kunnen komen.

“Ja, het is heerlijk”, antwoord ik.