Voortekenen

Eén van de regels van de Rockchick & Co is: als er maar drie groepsleden zijn, duurt de sessie een uur (in plaats van anderhalf uur). Dus ja, ik was geïrriteerd toen nr. 5 niet kwam opdagen terwijl nr. 4 zich had ziekgemeld. Het beviel me ook niet zo dat een thema ter sprake kwam waarmee ik zelf voor de verandering eens even niet bezig was. Ik was nog maar net klaar met het op de juiste plekken opbergen van alles waarover we het vorige week hadden gehad. Nu zit er opnieuw een diepe frons groef in mijn voorhoofd, doet mijn kop pijn van het denken en prikt er een stortvloed aan tranen achter mijn ogen. Eén van de groepsgenoten is er bijzonder goed in om bij alles een beredenering te verzinnen. Dat was ook mijn hobby toen ik nog gesprekken bij J. had. Alles wilde ik kunnen verklaren. En ik schoot er niets weinig mee op. Al was ik er toen vaak slechter aan toe dan nu – ik voel me nu emotioneel meer geradbraakt dan toen. Maar woorden heb ik er niet voor. Soms mis ik J. nog. Soms is een uur lang genoeg.

Maar goed. Onlangs droomde ik over uilen. Ik zag uilen in alle soorten en maten. Vannacht hoorde ik er één. Soms geloof ik graag dat dit goede voortekenen zijn (en het doet er niet toe waarvan).